Blokker

RIJSWIJK - Blokker roept klanten vrijdag in advertenties in kranten op om scheermesjes die ze bij de winkelketen hebben gekocht, niet te gebruiken. Het gaat om mesjes met de opdruk 'Gillette MACH3'. Volgens Blokker is gebleken dat het om namaak gaat en de mesjes niet van "Gillette-kwaliteit" zijn.

Mensen die de mesjes terugbrengen, krijgen hun geld terug. Met de set scheermesjes was geadverteerd in een reclamefolder.

Tja.

En dan nog het volgende:


Ondraaglijke lichtheid tussen de rozenstruiken

Job van Schaik

GRONINGEN - In de Prinsentuin in Groningen ging donderdagmiddag de achtste editie van het tweedaagse poëziefestival 'Dichters in de Prinsentuin' van start. Zo'n veertig dichters droegen voor uit eigen werk. Een impressie.
Door "Jezus, kankerdingen!" Luid in de microfoon vloekend beet Bart FM Droog donderdagmiddag om half twee de spits af in de Prinsentuin in Groningen. Even daarvoor had hij het publiek gevraagd de mobieltjes voor de rest van de middag uit te doen, maar het uitschakelen van zijn eigen telefoon bleek een zware opgave. "Rode knop; o nee, eerst vrijgeven."

Toen de mechanische weerbarstigheid was overwonnen, kon het poëziefestival echt beginnen. "Morgenstond stront in de mond", luidde al even fijnzinnig de eerste zin van Nachtval, het openingsgedicht van de voormalige stadsdichter van Groningen. Als een onweersbui donderde Droog zijn gedichten over de aanwezigen heen, die zich even daarvoor nog gelukkig hadden geprezen met het mooie weer.

Het fijne van Dichters in de Prinsentuin, is de formule. Dichters die elkaar in hoog tempo afwisselen voor de microfoon op het 'theeveld'. En tussendoor de meer persoonlijke, wat minder jachtige voordrachten in het doolhof aan gene zijde van de rozenstruiken.

Gênant vals

Maar het gaat bij een poëziefestival natuurlijk om de poëzie zelf. En die bleek gistermiddag overwegend erg licht van toon. Zo mocht er, nee, móést er heel veel gelachen worden. Dat lukte in het begin nog prima, bij hilarische gedichten zoals Plezier met knopen van Olaf Risee. Maar gaandeweg, toen bleek dat een niet onaanzienlijk deel van de aanwezige dichters melige lolbroekerij tot hun kunst(je) hebben verheven, werd het wat te veel van het goede. Met als dieptepunten de platte prietpraatpoëzie van Karel ten Haaf en een gênant vals gezongen 'homo-erotisch liedje' van Rense Sinkgraven.
Natuurlijk kon er ook volop genoten worden van dichters die wel wat te melden hebben. Zoals bijvoorbeeld Frans Terken, die zich in het doolhof een fijnzinnige voordrachtskunstenaar betoonde. Of Mowaffk Al-Sawad, wiens Arabische voordracht ook in vertaling grote indruk maakte. Maar het was toch de lichtheid die overheerste gistermiddag. Want behalve de nieuwe lolligheid waren ook de inhoudsloze woordspelerij en de huis-tuin-en-keukenpoëzie, waarin elke scheet in het bestaan wordt bezongen, overmatig vertegenwoordigd.

Zoveel maakte een middagje Prinsentuin wel duidelijk: teveel lichtheid is ondraaglijk.

Bron: Nieuwsblad v/h Noorden