Toen zag ik aan de kant van het kerkje een rijzige, maar toch ook wat gebogen figuur met lang haar verschijnen die geheel in het zwart was gekleed. Het kon niet anders dan een dichter zijn, en dat bleek ook het geval. Onder zijn arm droeg hij een koker met een paar grote vellen erin waarop gedichten van zijn hand over de Afsluitdijk stonden. Hij heette Ronald Jan Fokkema, en gezond zag hij er bapaald niet uit. Na een kort gesprek, vervolgde hij zijn weg - ik weet niet waarheen, maar om redenen die ik niet begreep had ik toch met hem te doen. Onzin natuurlijk, hij had mijn begrip en mededogen helemaal niet nodig. Hij dichtte, en hij leefde. Wat wil je nog meer?
Martin Bril © Volkskrant 26 mei 2007
Geen opmerkingen:
Een reactie posten